"Kada bi se duša mogla vidjeti, bila bi to prekrasna lelujava tvar s platinastim sjajem u tirkiznim svitanjima. Voda. To je dio naše osobnosti i fluida. Njeno rasipanje nije ništa drugo nego naše nestajanje u modrom vihoru kapi. Tako se vraćamo tami. Njeno uništavanje, zagađivanje i trošenje bez svrhe sotonski je odnos prema nečemu što je rajska tvorevina. Ona nas čini jedinstvenima s drugim bićima. Sva bića na svijetu sadrže vodu i vjerujem da je barem jedna njena molekula, koja je sad u meni, bila u nekom cvijetu. Ona nas povezuje sa svim živim bićima. Izravno nas povezuje i s mineralima, Svemirom, a napose s oblacima koji su negdje između nas i Njega, koji su oduvijek pobuđivali zanimanje i maštu te izazivali svojom veličanstvenošću, ljepotom, veličinom, pa čak i bojom istovremeno i strah i ushit. Očaranost njihovom ljepotom i gibanjem postojala je još kad su naši preci živjeli po načelima ljubavi i potreba."

                                                                                             Rajko Pavić

                                                                                             Poduzetnik: mjesečnik za poduzetnike i                                                                                                                           menadžere, travanj 2022.